Kaja Godek to kontrowersyjna aktywistka związana z Konfederacją, Fundacją Życie i Rodzina, Komitetem Inicjatywy Ustawodawczej "Stop Aborcji" czy projektem "Zatrzymaj Aborcję". Znana z ultrakonserwatywnych poglądów i aktywnej działalności antyaborcyjnej Godek rok temu złożyła w Sejmie projekt ustawy dotyczącej "zakazu promocji LGBT". Również dlatego od lat swoimi postulatami i akcjami doprowadza potężną część polskiego społeczeństwa do dziwnego, że przeciwni jej światopoglądowi i uznający całą działalność za szkodliwą Polacy nie chcą zmarnować okazji, by wytknąć Godek olbrzymią hipokryzję. Wygląda zaś na to, że ostatnio dała jej ogromny przejaw. Co razi tym bardziej, ze sprawa wiąże się dodatkowo z tematem pomocy Ukraińcom. Kaja Godek nie pomogła - pomoże para gejów Historia ukraińskich uchodźców z niepełnosprawnym dzieckiem, którego matka zrezygnowała z aborcji, została opisana na fanpage'u Jakub i Dawid. Prowadzi go para normalizujących nieheteronormatywne związki chłopaków, którzy - jak sami mówią - starają się pokazać, że miłość dwóch mężczyzn nie różni się niczym od miłości innych. Ich najnowszy post nosi tytuł "Kaja Godek zawiodła - my pomożemy!" i w mojej opinii abosulutnie zasługuje na sprawą Jakuba i Dawida Polska poznała historię Saszy i Iriny - rodziców niepełnosprawnej Aleksandry. W trakcie ciąży dowiedzieli się, że ich córeczka urodzi się chora. Lekarze dawali jej kilka miesięcy życia i sugerowali legalną w Ukrainie aborcję, jednak nigdy do niej nie doszło. Sasza i Irina zdecydowali, że chcą, by Aleksandra się urodziła i tak też się stało. U dziewczynki zdiagnozowano mikrocefalię i wodogłowie, a mimo tego starania rodziców sprawiły, że wkrótce nauczyła się chodzić. Teraz ma już 13 la. Niestety nie mówi, a kontakt z nią jest ograniczony, ale porusza się uciekła do Polski, gdy z Ukrainy wygnała ją agresja rosyjskich wojsk. Potrzebowała jednak pomocy. Na miejscu trafiła na ludzi, którzy skontaktowali się z Fundacją Kai Godek z prośbą o wsparcie. W końcu chodzi o dziecko "uratowane przed aborcją", czyli cel tej fundacji. Wydawało się, że oni pomogą, bo w końcu czy nie taki jest cel tej organizacji. Prośba została jednak Jakub i Dawid dowiedzieli się o całej sytuacji, postanowili wziąć sprawy w swoje ręce. Znaleźli dla rodziny nowy lokal (większy od poprzedniego ciasnego pokoju), wymaga on jednak remontu i dostosowania do potrzeb Aleksandry. W związku z tym chłopaki uruchomili zbiórkę na platformie która ma umożliwić ukraińskiej rodzinie nowy start w Polsce. Zebrane pieniądze pójdą na odpowiednie wyposażenie mieszkania, opłacenie rehabilitacji, a do tego - jeśli uda się zebrać dość środków - specjalną terapię w Izraelu, dzięki której dziewczynka mogłaby kiedyś przemówić. Sasza, to nasz dobry znajomy, którego poznaliśmy kilka lat temu podczas jego pracy w Polsce. (...) Znamy się na tyle dobrze, że jeszcze w lutym, tuż po wybuchu wojny dzwoniliśmy do niego i oferowaliśmy pomoc. Uniósł się dumą i nie chciał. "U mnie w regionie wojny nie ma - tylko trzy bomby spadły do tej pory" - mówił. Bali się przeprowadzki do Polski głównie ze względu na Aleksandrę. Bo jak wytłumaczyć dziecku, które nic nie rozumie, że musi zostawić swój dom i wyjechać do innego państwa. Najpierw uciekli z miasta na wieś do rodziców Saszy. Po kolejnym bombardowaniu uznali, że czas wyjechać. (...)W Polsce chcą zostać na dobre. Ktoś mądry kiedyś powiedział: "Pomoc jednej osobie nie zmieni całego świata, ale może zmienić świat dla jednej osoby". Wzięliśmy to sobie do serca i postanowiliśmy im pomóc. (...) Kaja Godek nie pomogła - my pomożemy!- czytamy w opisie zbiórki. Niestety, zrzutka na razie nie jest wystarczająco popularna i wpłynęło na nią nieco ponad 1300 zł z potrzebnych 40 tys. W całej sprawie wielu razi, że Fundacja Kai Godek ostatnio zajmuje się rodawaniem Ukraińcom antyabocyjnych ulotek, a milczy w sprawie podobnych do powyższego przypadków. "Pikiety", "Zatrzymaj aborcję", "Stop LGBT", "Aborcja w szczepionkach", "Ratuj ukraińskie dzieci przed aborcją" - takie zakładki znajdziemy na stronie A co z pomocą już narodzonym? Dużo mówi się o chęci "ratowania ukraińskich dzieci przed aborcją". Wygląda na to, że nikt nie myśli o pomocy tym, które już zostały "uratowane". A komentujący sprawę internauci prześcigają się w ironicznych i pełnych goryczy opiniach: Akurat to, że ta pani wypięła się na pomoc dziecku niepełnosprawnemu to żadna nowość. Ich interesują tylko zarodki i płody, jak się urodzi to jest mało interesujące co się dalej dzieje z takim dzieckiem. Zasada antyaborcjonistów jest prosta, ważne że się urodziło a teraz radź sobie to właśnie pokazuje, „prolajferom” typu i jej podobnym wcale nie chodzi o dzieci. Ani zdrowe, ani tym bardziej chore. Jest mnóstwo ludzi, którzy nadal wierzą w ich dobre serca, w ich fundacje wspierające dzieci i zarodki, i może czas, aby przejrzeli w końcu na oczy. Że to jest jedna wielka bujda i wcale nie o dzieci im chodzi. Mają je Kaja Godek nie przepuszcza żadnej okazji, żeby szczuć na osoby LGBT i innych ludzi, którzy nie przystają do jej światopoglądu. Z hipokryzją nie da się walczyć inaczej, niż pokazując Kaja Godek zajmuje się ratowaniem tylko i wyłącznie życia nienarodzonego. Tylko zapomina to takie głosy znajdziemy na facebookowym profilu Jakub i Dawid.

Jak wytłumaczyć dziecku, co to jest tęcza W przedszkolnym i wczesnym dzieciństwieprzechodzą etap rozwoju psychologicznego i umysłowego, wraz z dużym zainteresowaniem poznaniem świata zewnętrznego. I starają się zaspokoić ich ciekawość w formie pytań do rodziców o strukturę świata. Matka i ojciec muszą być w stanie wyjaśnić dziecko istota różnych zjawisk natury, na przykład tęcza. Potrzebujesz - kawałek papieru;- długopisy lub farby. Instrukcje 1 Dostosuj swoją historię do wieku i poziomurozwój dziecka. Na przykład ciekawski student z trzeciej klasy może powiedzieć więcej na temat fizycznej natury tego zjawiska na poziomie dostępnym, podczas gdy czteroletni mało prawdopodobny jest ten fakt. 2 Powiedz dziecku o warunkach pogodowych poprzedzających pojawienie się tego efektu optycznego. Wytłumacz to tęcza pojawia się po deszczu. Patrz na osobiste obserwacje dziecka, na przykład zapytaj, czy zauważył, że po deszczu deszcz jest mokry. Za jego zgodą wyjaśnij, że wynika to z faktu, że w powietrzu w tym czasie wiele drobnych kroplów wody. 3 Na następnym etapie, wyjaśniając, uciekaj sięrysunek. Narysuj kropli wody na kawałku papieru, na którym spada opadający promień światła i wyjaśnij, że światło, które odbijało się w nim, daje jeden z kolorów. Następnie narysuj tęczę i powiedz, że te kolorowe paski są odbiciem promieni słonecznych w małych kroplach wody. Możesz też dodać, że tęczę nie da się dotknąć, to tylko światło. 4 Dla starszego dziecka porozmawiaj oróżne sytuacje, w których może pojawić się tęcza. Na przykład jego zainteresowanie może wynikać z faktu, że tęczę można zobaczyć przy wodospadzie bardzo często z powodu tych samych małych kroplów wody, które nasycają powietrze. Podziel się z nim także informacją, że tęczę można zobaczyć nawet zimą. Dzieje się to bardzo rzadko, ale w ciężkich mrozach, światło może zacząć odbijać się w małych kryształach wiszących w powietrzu. A wynik jest tęcza w postaci kulki - halo.

Zastosowanie strategii radzenia sobie: Możesz zaproponować różne techniki relaksacyjne czy też sposoby przekierowania uwagi, które pomogą dziecku w chwilach intensywnego odczuwania zazdrości. Pamiętaj, że nie chodzi tu o to, by znieść zazdrość jako taką – jest to przecież naturalna emocja. Chodzi o to, by dziecko nauczyło

Dzieci dość szybko orientują się i zdobywają wiedzę dotycząca współżycia, intymności i związków. Problem w tym, że nie zawsze od opiniotwórczych źródeł i zdecydowanie wiedza ta jest niepełna a często przekłamana Nastolatki naprawdę potrzebują wiedzy na temat miłości seksu, rozwoju, problemów intymnych, świadczą o tym tysiące postów na forach dla nastolatek, blogi i listy do redakcji, szkoda tylko, z tej potrzeby nie wykorzystują rodzice, którzy zbyt późno reagują i chcą stać się ekspertami w dziedzinie seksu. Warto zatem wyprzedzić ten okres i gdy tylko dziecko zacznie uczęszczać do szkoły podstawowej porozmawiać z nim o problemach, które już nie długo będą go nurtować. Pytania o miesiączkę i ciążę, zabezpieczenie podczas seksu, masturbacja, problemy intymne, wielkość genitaliów, orgazm - takie tematy mogą najbardziej interesować dzieci, ale niestety wasze przygotowanie do tej rozmowy i półświadome nakładanie tabu na te problemy i zjawiska może zawstydzać syna lub córkę. Dzieci po prostu boją się pytać, jeśli za chwilę będą karcone i podejrzewanie o niemoralne zachowania lub wczesne współżycie, a tymczasem właśnie taka rozmowa może skutecznie powstrzymać dziecko przed modą na utratę dziewictwa i pomóc rozwiązać problemy w relacjach damsko-męskich. Brak interwencji rodziców, brak solidnej wiedzy Jeśli w szkole dziecko nie uczęszcza na zajęcia z wychowania do życia w rodzinie zapewne samodzielnie szuka informacji jeśli nie posłuży mu do tego internet zapewne jakiś rówieśnik szybko przejmie rolę „eksperta” tłumacząc co to jest erekcja orgazm i jak można zajść w ciążę. Niestety najczęściej wtedy dziecko dostaje błędne informacje. Młode dziewczyny często utwierdzają się w przekonaniu, że przez całowanie lub masturbację można zajść w ciążę. Chłopcy zaś naiwnie sądzą, że dobry seks uzależniony jest od wielkości penisa, co niestety może szybko rodzić kompleksy u wielu z nich. Rodzice powinni czuwać nad tym, aby prostować tego typu informacyjne fanaberie, nawet jeśli dziecko nie chce rozmawiać o seksie, wielokrotnie może napomknąć lub przyznać się w innej rozmowie, że nie koniecznie orientuje się w temacie, to dobry moment, by spokojnie i z humorem wytłumaczyć dziecku nurtujące kwestie. Pierwsza miłość – relacje w związku Gdy dziecko zaczyna dojrzewać pojawiają się początkowo pierwsze, platoniczne miłości do znanego piosenkarza, czy modelki. Nagle szalejąca burza hormonów zwiastuje chęć znalezienia bliskiej oby, dziewczyny, chłopaka w celu pierwszego testu swojej uczuciowości a nierzadko seksualności. W tym okresie naturalnie dziecko uczy się relacji w związku, uczucia i nabiera doświadczenia również w kwestiach fizycznych. Warto, by miało szansę uzyskania wiedzy na temat dojrzałości w związku, odpowiedzialności w sytuacji macierzyństwa, szacunku dla drugiej osoby, wartości w związku a także patologii zachowań w związku Jeśli rodzice nie przegapią tego czasu, na pewno łatwiej będzie dziecku w miarę bezboleśnie przeżyć utratę pierwszej miłości a także świadomie wchodzić w kolejne związki i dojrzale budować relacje w związku. Co z tym seksem? Na początku były pszczółki i kwiatki, pomysłowi rodzice używali bardziej realnych metafor i tradycyjnego słownictwa, a dziś, czas spojrzeć prawdzie w oczy – dziecko musi wiedzieć, że seks to nie tylko prokreacja - piękna i odpowiedzialna możliwość dawania życia, ale także naturalna i instynktowna przyjemność. Czy tylko przyjemność sama w sobie? Nastolatek powinien wiedzieć, że współżycie, to nie tylko „fajny seks” dla dobra związku i przyjemności (notabene niestety niewielu nastolatków osiąga jakąkolwiek przyjemność z młodzieńczego seksu) „bo przecież Maciek nalega, a Kaśka z IIA też już ma to za sobą – ja nie mogę być gorsza!” Seks powinien kojarzyć się dziecku nie tylko z przyziemną przyjemnością, ale także z głębszym uczuciem duchowym, które może mieć swoje odzwierciedlenie w fizyczności. Niestety na taką relację mogą pozwolić sobie tylko związki świadomych partnerów, którzy wiedzą, po co im seks. W młodym wieku seks bez zaangażowania może być dla nastolatków dużym rozczarowaniem, dlatego również te kwestie powinny być poruszane z dziećmi w domu. Tłumacz, podając dobre przykłady Jeśli chcesz aspirować do miana pomocnego eksperta a nie nadętego sztywniaka, postaraj się podawać dobre przykłady. Sam przecież miałeś „naście” lat i pamiętasz jaka to było, kiedy pierwszy raz się chwyciłeś dziewczynę za rękę, całowaliście w kinie. Może przywołać tamten okres, nawet jeśli dziecko powie Ci, że przecież wtedy nie było techniki więc pisało się listy a na randki chodziło się nie pubu, a na dancing. Jeśli opowiesz dziecku kilka pikantnych szczegółów ze swojego życia, np. że nogi koleżanki z gimnazjum powodowały nie tylko wypieki na twarzy, na pewno zyskasz w oczach dziecka stosunki normalnego rodzica, który też to przeżył. Podejść ze zrozumieniem do emocji dziecka, zaakceptować ich występowanie i nie zaprzeczać im: Zamiast: „Nie płacz, nie bój się.” -> „Widzę, że się stresujesz, martwisz.” „Jest Ci smutno z powodu tego, co się dzieje.” „Masz prawo być smutny i się stresować.”. Pokazać dziecku konstruktywne działania, jakie można

Trudności szkolne dzieci możemy podzielić na specyficzne i niespecyficzne. Te drugie mają podstawy sensoryczne, intelektualne, dydaktyczne lub psychogenne i obejmują różne aspekty uczenia się. Trudności specyficzne dotyczą zaburzeń neurobiologicznych i objawiają się w problemach z czytaniem, pisaniem lub liczeniem. Dyskalkulia oznacza właśnie pewne zaburzenia w umiejętnościach matematycznych i to na podstawowym poziomie. Jak zatem sobie z nią poradzić? Dyskalkulia – co to?Rodzaje dyskalkuliiDyskalkulia werbalnaDyskalkulia praktognostycznaDyskalkulia leksykalnaDyskalkulia graficznaDyskalkulia ideognostycznaDyskalkulia operacyjnaDyskalkulia – objawyDyskalkulia – test diagnostycznyDyskalkulia – jak leczyć?Dyskalkulia – jak pracować z dzieckiem?Kwestie formalne w szkoleEgzamin ósmoklasistyMatura w liceumBrak zdolności matematycznych a omawiane zaburzenieDyskalkulia a inteligencja Dyskalkulia – co to? Terminem dyskalkulia określa się zaburzenia w umiejętnościach związanych z liczeniem, które nie można skorygować metodą pracy, sposobem prowadzenia lekcji czy zmianą stylu wychowania w domu. Zgodnie z międzynarodową klasyfikacją chorób i problemów zdrowotnych ICD-10 dyskalkulia to „specyficzne zaburzenie umiejętności arytmetycznych, którego nie da się wyjaśnić wyłącznie ogólnym upośledzeniem umysłowym lub nieadekwatnym procesem nauczania. Upośledzenie to dotyczy raczej podstawowych umiejętności rachunkowych: dodawania, odejmowania, mnożenia, dzielenia niż bardziej abstrakcyjnych umiejętności matematycznych”. Dyskalkulia / Shutterstock Oznacza to, że dyskalkulia dotyczy raczej dzieci w szkołach podstawowych, bo wtedy można zdiagnozować te specyficzne zaburzenia. Symptomy wskazujące na problemy z matematyką mogą być zgodne z opisem poniżej. Po pierwsze zdolności matematyczne istotnie odbiegają od ogólnych zdolności intelektualnych dziecka i jego wyników w edukacji w szkole. Po drugie dyskalkulia sprawia, że dziecko doświadcza braku adekwatnych do nabywanej wiedzy osiągnięć szkolnych i problemów w kontekście codziennych czynności. Pomimo sprzyjających i korzystnych warunków do nauki matematyki w szkole, ma ono z nią trudności i w tym zakresie znacznie odbiega od swoich rówieśników. Co więcej, nie stwierdza się u takiego dziecka wad wrodzonych, problemów neurologicznych czy psychicznych. Dyskalkulia wreszcie współwystępuje z zaburzeniami sensorycznymi, podobnie jak w przypadku dysleksji. Badania prowadzone w różnych krajach pokazują, że specyficzne trudności w matematyce posiada od 3% do 7% dzieci. Wśród nich liczba chłopców i dziewczynek jest do siebie zbliżona. Rodzaje dyskalkulii Obserwacja dzieci z dyskalkulią i teoretyczny namysł nad tym zagadnieniem zaowocował wypracowaniem różnych rodzajów tego specyficznego zaburzenia. Zazwyczaj obserwuje się występowanie objawów, które wskazują na więcej niż jeden rodzaj dyskalkulii. Występowanie tylko jednego rodzaju dyskalkulii jest zauważane znacznie rzadziej. Dyskalkulia werbalna Polega na zaburzeniu umiejętności posługiwania się pojęciami, zależnościami matematycznymi lub określaniem ilości i kolejności przedmiotów. Dziecko potrafi na przykład wykonać działanie, ale nie wie, jak je nazwać. Dyskalkulia praktognostyczna To brak umiejętności szacowania, podawania wartości przybliżonej. Dziecko w trakcie nauki posługuje się pewną techniką, na przykład dzieleniem, ale nie potrafi jej zastosować w praktyce. Cechuje je tzw. sztywność myślenia. Dyskalkulia leksykalna Jest to taki rodzaj, w którym dochodzi do zaburzenia procesu czytania symboli matematycznych, takich jak cyfr, liczb i znaków działań matematycznych. Dyskalkulia graficzna Dziecko ma problemy z zapisem symboli matematycznych. Może na przykład pomijać zera lub izolować od siebie rząd dziesiętnych i setnych (zamiast 120, to 100 i 20). Dyskalkulia ideognostyczna Jest to niezdolność do wykonywania operacji matematycznych w pamięci. Chodzi o proste obliczenia, dodawanie lub odejmowanie. Uczeń nie może zrozumieć, co napisał. Dyskalkulia operacyjna To zaburzenie wykonywania prostych operacji matematycznych, polegające na przykład na zapisywaniu prostych operacji słownie, niemożność myślenia abstrakcyjnego i operowanie konkretami. Dyskalkulia – objawy Objawy dyskalkulii nie zawsze są łatwe w zdiagnozowaniu, ponieważ mogą wskazywać na inne zaburzenia, na przykład powiązane z dysleksją. Należy uważnie i cierpliwie sprawdzać podstawowe zdolności matematyczne dzieci, które mają jakieś problemy z matematyką. Najczęściej jednak do objawów tych trudności zalicza się: trudności z opanowaniem liczenia w zakresie podstawowych obiektów,trudności z wykonywaniem operacji matematycznych w sposób pamięciowy i pisemny,brak zrozumienia pojęcia czasu i jednostek od niego pochodnych,niemożność zrozumienia zasad matematycznych i stosowania ich w pamięci,kłopoty w posługiwaniu się miarami długości, wielkości czy ciężaru,nieumiejętność operowania pieniędzmi,wyraźny lęk lub stres przed lekcją matematyki,trudności z zapisaniem i czytaniem symboli matematycznych,ogólnie niski poziom rozumowania matematycznego. Specyficzne trudności z matematyką, których objawy szczegółowe podano wyżej, są emanacją szerzej pojętych zdolności umysłowych, w których zachodzą zaburzenia, takich jak koncentracja, pamięć robocza, podzielność uwagi, pamięć krótkotrwała i planowanie przestrzenne. Dyskalkulia daje czasami różne objawy, toteż jej diagnoza powinna być szczegółowa. Dyskalkulia – test diagnostyczny Jeśli tylko zauważymy, że nasze dziecko nie radzi sobie z matematyką, a nic nie wskazuje na to, że ma problemy w innych obszarach i jest ogólnie zdrowe, warto udać się do poradni psychologiczno-pedagogicznej, w której specjaliści wykonają test diagnostyczny, aby sprawdzić, czy uczeń może mieć objawy dyskalkulii. Typowym testem jest Skala Inteligencji Wechslera dla Dzieci (WISC-R). Operacje matematyczne / Shutterstock Wykonuje się przede wszystkim test matematyczny, w którym należy wykonać szereg prostych czynności matematycznych. Możemy również spotkać się z testem inteligencji i testem umiejętności specyficznych. Warto wytłumaczyć dziecku, dlaczego idziemy do poradni, co będziemy tam robić i jakie ćwiczenia wykonywać. Dyskalkulia – jak leczyć? Im wcześniej zdiagnozujemy poprawnie dyskalkulię i wdrożymy działania jej zapobiegające lub eliminujące, które będziemy wykonywać regularnie, tym szybciej i lepiej nasz uczeń dogoni swoich rówieśników w zakresie matematyki. Dziś coraz więcej wiemy na temat tego, jak leczyć dyskalkulię, dlatego zawsze warto podjąć ten wysiłek. Na początku udajmy się do poradni psychologiczno-pedagogicznej, która po testach wystawi opinię dziecku. Najczęściej będzie ona zawierać wskazówki, jak pracować z dzieckiem w domu oraz jakie narzędzia stosować, również w szkole. Warto potraktować poważnie tę sprawę, żeby ułatwić mu start w dorosłe życie. Przede wszystkim najpierw należy wykonywać ćwiczenia najprostsze, a następnie przechodzić do coraz trudniejszych. Efekty będą widoczne dopiero po jakimś czasie, nawet kilku miesiącach, ale ten trud z pewnością nie pójdzie na marne. Ponadto szkoła powinna zapewnić uczniowi dodatkową pomoc w postaci nauczyciela, który przeprowadzi na przykład lekcje korekcyjno-kompensacyjne. Dyskalkulia – jak pracować z dzieckiem? Jak pracować z dzieckiem z dyskalkulią? Dziecko, które doświadcza trudności, związanych z matematyką, przeżywa silne emocje niepowodzenia, braku wiary we własne siły i frustracji, które objawiają się po nieudanym wykonaniu zadania. Dlatego należy zwrócić szczególną uwagę na czynnik emocjonalny, który może stać się motorem napędowym sukcesu naszego dziecka. Zanim więc przystąpimy do wykonywania zadać typowo matematycznych, warto próbować wyciszać nastawienia lękowe, wzbudzać motywację i siłę do wykonywania danego ćwiczenia. Dawać czas dziecku na przeżycie danych emocji, a nie je tłumić. Mówić, co czuje i wyrażać aprobatę dla jego uczuć. Dyskalkulia ćwiczenia / Shutterstock Gdy będziemy przystępować do pracy nad problemami z matematyką, zastosujmy kilka prostych, ale niezwykle istotnych zasad. Mówmy jasno i wyraźnie, a przy tym konkretnie. Uzasadniajmy swoje postępowanie, mówmy, dlaczego coś teraz robimy. Gdy dziecko się pomyli, nie karćmy je, ale dajmy szansę, by się poprawiło. Poza tym wyjaśniajmy dziecku etapy zajęć, róbmy na koniec podsumowania i przypominajmy, czego się nauczyło. W ten sposób, krok po kroku, dziecko będzie budowało wiarę we własne możliwości i nauczy się poprawiać swoje błędy. Coraz więcej narzędzi diagnostycznych i coraz lepszy dostęp do specjalistów sprawia, że dyskalkulia u dorosłych nie stanowi już dziś poważnego problemu. Wczesna diagnoza i interwencja w szkole zapobiegają rozwojowi tego typu trudności. Kwestie formalne w szkole Zgodnie z rozporządzeniem Ministra Edukacji Narodowej i Sportu z dnia 7 września 2004 r. z późniejszymi zmianami w sprawie warunków i sposobu oceniania, klasyfikowania i promowania uczniów i słuchaczy oraz przeprowadzania sprawdzianów i egzaminów w szkołach publicznych oraz na podstawie art. 22 ust. 2 pkt 4 ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (Dz. U. z 1996 r. Nr 67, poz. 329, z późn. zm. 2) nauczyciel jest zobowiązany, na podstawie opinii poradni psychologiczno-pedagogicznej, dostosować wymagania edukacyjne do indywidualnych potrzeb psychofizycznych i edukacyjnych ucznia, u którego stwierdzono specyficzne trudności w uczeniu się. Indywidualizacja pracy w tym przypadku może polegać na przykład na wydłużaniu czasu przeznaczonego na zadania sprawiające trudność, podziale materiału na mniejsze partie, przeprowadzaniu częstszych, ale mniejszych kartkówek lub ocenianiu całego procesu wykonania zadania, a nie tylko jego wyniku. Można i warto dawać dziecku możliwość korzystania z kalkulatora lub tabliczki mnożenia, zwłaszcza na początkowym etapie pracy. Dodatkowo można zwolnić ucznia z pamięciowego przyswajania wzorów, zasad i operacji matematycznych na rzecz ich zapisywania. Poza zwykłą, codzienną pracą na lekcji, podobne zasady pracy z uczniem stosuje się podczas egzaminu ósmoklasisty i matury w liceum. Egzamin ósmoklasisty Należy podkreślić, że uczniowie ze zdiagnozowaną dyskalkulią przystępują do egzaminu ósmoklasisty w tym samym czasie, co pozostałe dzieci i mają takie same jak oni arkusze egzaminacyjne. Jak jednak pracować z dzieckiem podczas egzaminu? Tacy uczniowie mają na przykład prawo do zaznaczania odpowiedzi w zadaniach zamkniętych w tym samym miejscu, w którym znajdują się pytania (bez przerzucania kartek). Mogą korzystać z dodatkowych, specjalistycznych narzędzi. Czas ich egzaminu może zostać przedłużony, nie więcej jednak niż o 50%. Co więcej, przy takim uczniu może znajdować się nauczyciel wspomagający, jeśli ten będzie potrzebował pomoc przy obsłudze specjalistycznego sprzętu i środków dydaktycznych. Matura w liceum Podobne zasady jak podczas egzaminu ósmoklasisty obowiązują przy maturze w liceum. Uczniowie ze specyficznymi trudnościami w matematyce przystępują do matury w tym samym czasie i korzystają z tych samym arkuszy, co inni maturzyści. W wyjątkowych przypadkach mogą cały egzamin napisać na komputerze. Mogą również korzystać z pomocy nauczyciela wspomagającego. Czas egzaminu może zostać odpowiednio wydłużony. Matura dla uczniów z dyskalkulią odbywa się niekiedy w innych salach (ze względu na stosowanie specjalistycznego sprzętu). Brak zdolności matematycznych a omawiane zaburzenie Dyskalkulia nie oznacza braku zdolności matematycznych, lecz trudności związane z tymi zdolnościami. Wskazuje to na to, że przy odpowiednim wsparciu i chęci współpracy ucznia z nauczycielem można w znacznym stopniu przezwyciężyć powyższe trudności. W jakim stopniu są one do pokonania? Wszystko zależy od regularności ćwiczeń, odpowiednich warunkach i atmosferze panującej podczas zajęć. Przy mądrym prowadzeniu można osiągnąć bardzo wiele w kwestii pokonania dyskalkulii. Uczniowie na wszystkich etapach kształcenia mogą mieć trudności z matematyką i nie zawsze są one podstawą do zdiagnozowania u nich dyskalkulii. Istnieją inne zaburzenia, które nie są tym rodzajem trudności, a również polegają na przykład na nieumiejętności w operowaniu liczbami i schematami matematycznymi. Ich przyczyny leżą gdzie indziej i zazwyczaj wynikają z wysokiej absencji szkolnej i zaległości (astenoalkulia), z przebytych urazów głowy (głównie po wypadkach – dyskalkulia pourazowa), niepełnosprawności intelektualnej (oligokalkulia) czy choroby psychicznej (parakalkulia). Dyskalkulia a inteligencja Choć specyficzne trudności w uczeniu się w zakresie matematyki nie są zaburzeniem wynikającym z procesów intelektualnych, to niektóre badania pokazują, że u osób doświadczających dyskalkulię umiejętności matematyczne korelują z niektórymi aspektami inteligencji. Dotyczy to przede wszystkim tych form, które wspierają zdolności wzrokowo-przestrzenne. Nabywanie podstawowych umiejętności matematycznych łączy się z zasobami związanymi z rozumieniem, pamięcią krótkotrwałą, a także przetwarzaniem informacji. Dodatkowo koreluje to z takimi zdolnościami, jak przetwarzanie sekwencyjne, pojemność i koncentracja uwagi (która jest zdolnością pozaintelektualną). Matematyka a inteligencja / Shutterstock Z całą pewnością można stwierdzić jedynie to, że niektóre elementy struktury zdolności matematycznych u osób z dyskalkulią są na znacznie niższym (innym) poziomie niż u osób, które nie doświadczają tego typu trudności. Dyskalkulia jest zatem zaburzeniem wieloczynnikowym i dlatego diagnoza oparta jedynie na ogólnych testach inteligencji jest niepełna i może być nieprawdziwa. Pewne zdolności nie należą do obszaru inteligencji, toteż ich diagnoza nie daje podstawy do stwierdzenia, że osoby z dyskalkulią cechuje niski poziom intelektualny. Inteligencja to termin zbyt ogólny i szeroki, aby móc wprost powiedzieć, że jest on niższy u osób z dyskalkulią. Specyficzne trudności w uczeniu się matematyki są do przezwyciężenia. Pomoc specjalistów i odpowiednie metody pracy potrafią skorygować pewne ograniczenia i usprawnić procesy związane z operacjami na liczbach. Warto skorzystać z porad specjalistów i podjąć pracę z dzieckiem doświadczającym dyskalkulię.

Jak wytłumaczyć dziecku śmierć? Zdobądź się na odwagę i powiedz prawdę o tym, co się stało od razu, choć dawka informacji musi być dopasowana do wieku dziecka. Użyj słów “umarł” lub”jest martwy” zamiast sformułowania “odszedł”, które sugeruje możliwość powrotu.

Jest to sytuacja, w której mężczyzna przeżywa orgazm w swoim mózgu i zachowuje erekcję, ale hamuje wytrysk poprzez ściskanie mięśni PC (tych, które powstrzymują cię przed sikaniem) i inne techniki. Orgazm to ciało puszczające, gdy nie może znieść ciśnienia zwiększonego przepływu krwi w genitaliach. Niektórzy mężczyźni pXTI. 107 432 474 259 208 436 477 233 449

jak wytłumaczyć dziecku co to jest orgazm